Marlieke doet wetenschap: Life @ Stanford part 2

Een jaar alweer sinds we ons nieuwe, Amerikaanse leven tegemoet gingen. Een jaar na twee oververhitte, stressvolle verhuisdagen, emotionele afscheidsbijeenkomsten en, eenmaal aangekomen, de haastige jacht op een huis, verzekeringen, meubels en vervoersmiddelen. Een jaar lang steeds weer de constatering dat je met alles helemaal opnieuw dient te beginnen, spannend en vermoeiend tegelijk. We hebben veel meegemaakt, veel gezien en vooral veel geleerd. En het mooiste is: we hebben nog zeker een jaar te gaan!

Mijn vorige Life @ Stanford blog ging over een aantal aspecten van Stanford en de omgeving en hoe we deze tegenkomen in ons dagelijks leven. Deze blog zal de eerder onderbelichte aspecten bespreken, want zoals ik een half jaar geleden als zei: ik had er wel een top 100 van kunnen maken! Ik begin dus waar ik eerder ben opgehouden, bij nummer 8:

8. Fietsen

Dat fietsen hier kan is een godsgeschenk. Met veel auto's, weinig en dure parkeervoorzieningen op Stanford, relatief veel vlakke wegen met fietspaden en een constant aangenaam klimaat is fietsen de nummer 1 "commute option". Helemaal voor een Hollander als ik. Jammer genoeg denken niet alle Amerikanen hier hetzelfde over... Buiten de Stanford campus wordt fietsen vaak gezien als een sport, iets wat je alleen maar doet als je er fysiek toe in staat bent, je een lichte, dure racefiets kan veroorloven en je je bovendien in een bijbehorend sexy wielrennerskostuum en flitsende helm hijst. Ik neem dit voor lief en fiets liever op mijn simpele mountainbike zonder helm en op m'n dooie akkertje de 8 kilometer naar Stanford. De tien minuten die ik dan langzamer ben hoef ik weer niet te besteden aan een douche, dat scheelt weer!

Die helm is trouwens wel een "big thing" hier. Ik moet vaak uitleggen waarom ik ervoor kies om dat zweterige ding niet te dragen, iets wat ik echt wel zou doen als ik het gevaar zou zien en de voordelen tegen de nadelen zouden opwegen. Ik merk hier namelijk dat mensen die met een helm fietsen ironisch gezien onoplettender fietsen. Beetje onder het mom van: nu heb ik een helm op dus nu ben ik veilig, "the king of the road"! Deze schijnveiligheid heft de helmveiligheid natuurlijk direct weer op en maakt je misschien zelfs een groter doelwit. Onderzoek heeft namelijk aangetoond dat ook automobilisten dichter langs je rijden als je een helm op hebt. En die helmpjes helpen natuurlijk niet overal tegen, dus door rood fietsen is nog steeds geen goed idee...

Where's your helmet? (stripje van hier)

9. Verkeersregels

Tsja, wie was er nou eerst?
(plaatje van hier)

Hier in Amerika hebben ze de beste manier bedacht om verkeerchaos te creëren. Bij elke gelijkwaardige kruising geldt de regel: altijd stoppen en wie het eerst stopte mag het eerst weer rijden. Met maximaal vier auto's per kruising is dit nog redelijk te doen, maar als hier fietsers en voetgangers bijkomen wordt het erg lastig. Voetgangers zijn heilig en hebben dus per definitie eigenlijk altijd voorrang, een recht waar ze gretig gebruik van maken. Daarnaast zit er ook altijd wel een automobilist tussen die denkt dat fietsers een soort veredelde voetgangers op wielen zijn en gaat zitten wuiven dat je voor mag terwijl de volgende automobilist voor zijn beurt gaat. Chaos alom, en het schiet daarnaast natuurlijk niet echt op, helemaal niet als bovengenoemde automobilist midden op de kruising stil gaat staan als ik als fietser alvast mijn welverdiende beurt in gang zet. Stel toch dat ik alsnog voor hem langs zou steken, dat gaat de verzekering echt niet leuk vinden!

's Avonds komt een volgende irritatie om de hoek kijken: fietslichtjes! Ze houden hier van knipperende lichtjes en je raadt het al: ik niet. Monotoon knipperen is natuurlijk saai dus ik heb de mooiste symfonieën al langs zien komen. Daarnaast denken fietsers (vooral die met helm): hoe feller, hoe beter ik zichtbaar ben! En inderdaad, die tunnel van knipperend licht die je vervolgens tegemoet komt wil je inderdaad erg graag ontwijken omdat je denkt dat het een rechtstreeks ticket naar het hiernamaals is. Sommige auto's hebben deze gedachtengang trouwens ook: "als ik nou groot licht op zet dan kunnen ze me tenminste goed zien". Goed zien, niet meer zien, ach wie merkt het verschil? "Better safe than sorry", toch? (zie punt 12)

10. Toeristen

Toeristen op een universiteit zijn nog steeds een rare gewaarwording voor mij, al kan ik het bij de campus van Stanford best wel voorstellen. Nu het zomer is nemen de aantallen toeristen in rap tempo toe, met alle gevolgen van dien. Ze lopen midden op straat ("hier rijden toch geen auto's"), kijken niet uit bij het oversteken ("oh oeps, er zijn wel fietsers") en schieten snel een foto van je als je langskomt (''wow, een echte Stanford student!"). In de bookstore kopen ze vervolgens t-shirts en andere prullaria om aan het thuisfront te kunnen laten zien dat ze echt op de campus hebben rondgelopen (zie vorige blog, nummer 5) terwijl ze zich vergapen hebben aan de rijke (sinds 1885) geschiedenis van "The Farm".

Dit is regelmatig het uitzicht vanuit mijn raam

Het mooiste moment kwam laatst toen twee duidelijk verdwaalde toeristen langs ons gebouw liepen op zoek naar "the library". "Tsja" zei ik, "eigenlijk heeft elk gebouw hier wel een bibliotheek dus ik moet dan wel echt weten welke u precies zoekt". Dat wisten ze niet en toen heb ik ze maar naar de Hewlett, Packard en Gates gebouwen gestuurd. Vernoemd naar natuurlijk. Dat vonden ze gelukkig ook wel "awesome".

11. Sporten

Sportcultuur is hier een groot goed, ook al is Stanford geen deel van de bekende "Ivy league". Al begrijp ik nog steeds niet helemaal hoe talent voor sport je meteen een ticket naar een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld oplevert, maar dat terzijde. Football (niet te verwarren met een andere sport waar je ook echt je voeten gebruikt) is hier het populairst, maar we moeten nog steeds een football wedstrijd van Stanford bijwonen. Die beginnen pas weer in de herfst dus die krijgen jullie nog tegoed!

In ieder geval betekent deze sportieve omgeving dat ik me op straat, in de fitness en soms zelfs in de supermarkt kan vergapen aan de opvallend hoge aanwezigheid van ontblote gespierde bovenlijven, iets te strakke sportpakjes, en de alom vertegenwoordigde witte sokken in fel gekleurde hardloopschoenen. Laatstgenoemde worden echter, ironisch genoeg, voornamelijk gedragen door mensen die duidelijk niet eens aan sport durven te denken...

12. "Better safe than sorry"

In een zo onderverzekerde en aanklagende maatschappij als deze is het logisch dat er veel gelet wordt op preventie, maar voor ons leidt dit soms tot hilarische situaties. Ontsmettende doekjes in de supermarkt die bedoeld zijn om je winkelwagentje "germ-free" te houden of gebruikt worden om te zorgen dat een enigszins hoestende proefpersoon de lab-laptop niet besmet. Bovendien mag je vooral ook niet bij mensen in de buurt komen als je zelf zulke symptomen vertoont, want bacteriën zijn je grootste vijand. Het komt op mij over als overdreven, maar het wordt weer enigszins logisch als je weet dat een groot gedeelte van de mensen hier geen zorgverzekering wil of kan betalen. Obama-care of niet, het blijft duur om gezond te blijven.

Boerenkoolsmoothie anyone?

Hetzelfde principe vind je terug in de overvloed aan zogenaamde super, organic en gluten-free foods, die ook in Nederland steeds meer verkocht worden. Grappig is alleen dat hier bijvoorbeeld onze oer-Hollandse boerenkool ook onder de super-foods valt. "Kale salads", "kale smoothies" en "kale chips", ze zijn niet aan te slepen. Ik vind rauwe boerenkool toch enigszins bitter, dus wij koken de altijd beschikbare kale (ze doen hier niet aan het vorstprincipe) nog steeds lekker om tot een stamppotje, iets wat de Amerikanen op hun beurt dan weer een beetje raar vinden. Ach, je komt toch nooit van je Europese stigma af, daar zijn we allang achter.

Ook in het verkeer kwam ik laatst achter het achterliggende idee. De regels zijn hier niet gebaseerd op efficientie met enig oog voor veiligheid, maar op veiligheid met geen oog voor efficientie. Gevolg is regels die veilige verkeerssituaties tot gevolg zouden moeten hebben (zie punt 9), maar die de doorstroom niet per definitie verbeteren. Daarnaast zijn fietsers redelijk nieuw in het straatbeeld (zie punt 8) en zijn de regels daar dus niet echt op aangepast. Daarom maar deze bordjes: "Bicyclists use extreme caution", want zo'n verhoginkje zoals hieronder is natuurlijk best wel eng... Helemaal zonder helm!

Bicyclists use extreme caution, so so should you!

13. The happy life!

Omdat het nu lijkt dat we hier ons alleen maar verbazen en frustreren over de cultuurverschillen, hier ten slotte een lijstje van alle leuke dingen, want wij nuchtere Hollanders kunnen zeker wat leren van de Amerikanen.

Doggy bags: gedeeltelijk een product van de enorme porties hier, maar daarom niet minder handig!
Yelp: omdat alles, maar dan ook alles een rating van het publiek verdient (al moet je veel ratings wel met een korreltje zout nemen)
Auto's met automaat: ik wil noooooooit meer terug naar koppelen!
"Relax at work": de perfecte mix tussen de gehaaste en hardwerkende instelling van de westerse samenleving en de manana-manana mentaliteit van de Mexicanen, lekker in je korte broek naar het werk en met je laptop op het terras je emails doorwerken. Heerlijk!
Het klimaat: elke dag op de fiets in de zon of even naar buiten zonder buienradar te hoeven checken doet een mens erg goed.
De natuur: bergen, vlaktes, valleien, bossen, kust, strand, rotsen, vulkanen, etc., je vindt dit alles hier op steenworp afstand!
Waterfonteintjes: lekker hygienisch koel en gefilterd water drinken, zelfs in the middle of nowhere.
Om bij water te blijven: altijd gratis kraanwater op tafel in restaurants!
Overbodige dingen gewoon aan de kant van de weg zetten met een bordje "FREE" erbij, het werkt hier! (ik heb meubels, kinderspeelgoed, zelfs een werkende televisie langs zien komen!)
Food heaven: de varieteit aan culturen leidt tot een immense keuze aan eetgelegenheden, afhaalmogelijkheden en food trucks en maakt dat je nooit naar het fast-food restaurant om de hoek hoeft (al hebben we het natuurlijk wel moeten proberen ;))

De enorme innovatiegerichtheid: iedereen zit vol met (soms waanzinnige, soms stupide, soms buitenaardse) ideeën. Alles is hier mogelijk als je maar je best doet en doorzet. Die vibe is best aanstekelijk!
Gadgets: door die innovatiegerichtheid is dit een kleine greep van de gadgets die deel uitmaken van het dagelijkse leven in Silicon Valley: zelfrijdende Google auto's, bestuurbare drones, vliegtuigjes en helikopters, bitcoinmachines, Google glasses, Apple producten in alle soorten en maten. Je noemt 't en hier hebben ze het!